Istedhu chi no est istedhu coment’e is àterus – Stella che non è stella come le altre

Omelia in Limba mama di don Antonio Pinna per l’Epifania, Sa Pasca dei is Tres Urreis, la Pasqua dei Tre Re, tenuta nella chiesa dei Santi Lorenzo e Pancrazio – Cagliari, 5 gennaio 2016

medaglia matrimonialeDhu binti cussus chi càstiant su celu, ma po cumprendi sa terra, càstiant su celu chi est asuba insoru, ma po cumprendi terra de àterus, is Tres Urreis ant biu un istedhu obrescendi asuba de una terra anzena, una terra de promissas, e funt partius sempri caminendi a faci ‘e istedhu.
Ma est unu Istedhu chi no est istedhu coment’e is àterus, ca arribaus in Gerusalemi nisciunus dhu bit prus, mancu is Tres Urreis, e dhu torrant a bi’ invecis candu si ponint in sa strada po Betlemmi.
E comenti iat a essi custu?
Betlemmi est a tres oras de caminu a pei, dexi kilometrus de Gerusalemi, e s’istedhu si bit in sa strada de Betlemi e non si bit a Gerusalemi?
Eia, custu Istedhu no est unu istedhu coment’e is àterus.
No dhu bint in Gerusalemi, ca Gerusalemi est su logu de cussus chi cumandant, e cussus chi cumandant s’imprus chi timint est chi dhui siat genti foras de su cumandu insoru.
S’evangéliu narat ca su Rei Erodi intendendi chistionendi de s’Istedhu e de custu pipiu nasciu po essi su Rei de is Giudeos, sind’est assicau e cun issu totu sa citadi de Gerusalemi. “S’iscunvolteit”, eus nau in cabasusesu. S’italianu est tropu pagu po su fueddu grecu: est una specie de atacu nervosu, una tremoria chi atacat a totus is abitantis de Gerusalemi. Una specie de cropu de terremotu, at a nai s’evangéliu a s’ora de s’intrada de Gesus a Gerusalemi (Mt 21,13).
Poita candu timint cussus chi funt in cumandu, atacant sa timoria a totu cussus chi potant acanta. Is chi cumandant si timint apari, si timint s’unu cun s’àteru, ca timint chi sèmpiri ndi potzat arribai unu chi siat prus de issus. Custa est sa timoria prus maba: candu po timoria dònnia bona nova est tramudada in nova mala.
Ca sa nova fiat una bona nova. Genti-ogus-in-artu, de àteras terras, de àteras limbas, cun arrichesas differentis fiant arregordendi a genti-ogus-in-bàsciu ca su celu non si ndi fiat scarèsciu de sa terra. Is chi cumandant, invecis, si acuntentant impressis de cumandai. A su tempus de custu pipiu, fintzas is autoridadis religiosas iant iscarèsciu fintzas su chi fut iscritu in is libbrus insoru e in sa limba insoru: de Betlemmi prus che unu Cumandanti ndi depiat bessì unu Pastori, e Betlemmi sa prus pitica no iat essi prus sa prus pitica, sa dispretziada, ma sa prus manna. Una profetzia unu pagu istramma, chi candu s’averat averat su contràriu de su chi est, po is chi cumandant, aparèntzia.
E no est chistioni sceti de ai iscarésciu. Poita imoi is iscrituras sacras arribant a Erodi coment’e isceda de “polizia antiterroristica”: e sigomenti tocat a essi “al di sopra di ogni sospetto”, ecu chi cun sa timoria arribat sa finta, sa falsidadi: ap’a andai deu etotu a dh’adorai. Is Tres Urreis candu partint de Gerusalemmi funt a cumandu de is chi timint. Ma sa genti-ogus-in-artu no at iscarèsciu de castiai torra a su celu: e, lah!, allodhu, ecu s’Istedhu chi no est Istedhu coment’e is àterus torrat a si bi’ e is Tres Urreis torrant a essi no iscovionis a cumandu de cumandantis ogus-in-bàsciu in timoria, ma genti-ogus-in-artu in alligria e amori: E a bi’s’Istedhu, nd’iant tentu prexu mannu meda.
Comenti sa storia sighit dhu scideus. E cumprendeus ca me in is cosas de Deus sa timoria chi depeus tenni no est sa timoria de is chi cumandant e timint de perdi su cumandu insoru. No, sa timoria chi depeus tenni est cussa de Maria, s’isposa totu gràtzia, e de Giusepi s’isposu totu amori, chi a su saludu de s’àngelu ant arricìu in timoria e amori custu Istedhu chi no est Istedhu coment’e is àterus e chi fiat obrescendi in su sinu insoru.
Custa festa si narat in grecu e in dònnia lingua “festa de s’Epifania”, festa de cosa chi s’ammostat. Ma est una “manifestatzioni” istramma. S’ammostat scéti a chi càstiat o bollit castiai. Custu Istedhu chi s’ammostat no dhu bint totus: dhu bint scéti sa genti-ogus-in-artu, sa genti chi non tenit timoria de cosas differentis, de cosas noas e in su matessi tempus antigas, cosas promitìas, isperu de genti chi scit ca dhi ammancat ancora e sèmpiri sa cosa prus importanti: unu pastori chi connoscit a nòmini dónnia brebei sua, e comenti cun Mariàm sa Maddalena dha tzèrriat in sa limba sua, e solu chistionendi sa limba insoru is ogus suus s’aperrint a reconnosci su maistu. Sa dì de s’incontru chi at a essi su nostu, isperaus nosu puru de s’intendi tzerriaus cun su nòmini nostu in limba nosta.

[E assora sentza bisòngiu de permissu perunu, ca is corus, assumancu assora, ant a essi totunu]. Omelia in Santu Larentu (5 Gennarxu 2016)

Ap

Nell’immagine: La stella, costante nelle immagini bizantine sul Natale, è presente nella medaglia matrimoniale del VI secolo, proveniente dalla Sardegna (?) – Collezione Christian Schmit, Monaco di Baviera

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato.

Questo sito usa Akismet per ridurre lo spam. Scopri come i tuoi dati vengono elaborati.