Atobiu, incontro mensile in Limba a Su Nuraghe di Biella

Parlare in lingua sarda a Biella – laboratorio linguistico – incontri a tema libero – prossimo appuntamento martedì 29 marzo, ore 21, partecipazione libera a tutti, anche per chi non è o non parla sardo ma conosce ed usa la lingua materna anche diversa dal sardo – coordina Biagio Picciau

Marcello Pitzalis, mietituraS’urtimu martis de friaxu si seus atobiaus in su Circulu, cumenti donnia mesi. No emu preparau nisciunu argumentu e apu pigau s’Unione Sarda de sa dì prima, lunis 22 de friaxu cun s’idea de agatai calencuna cosa chi m’essit donau un’idea. A pagina ses, unu scritu de Paulicu Pillonca: sa presentada de unu libru de sa scriidora casteddaia Claudia Zedda, “L’amuleto” chi in sardu bolit nai sa contramazzina.
Claudia, 39 annus, laureada in Literas Italianas, coiada cun Tanieli Mulas de Bono est un’esempiu de calidadi in custu mundu prenu de genti chi s’apariciant mandiarius bambus.
Narat Claudia: “Sa maistra de is elementaris, Antonieta Soi est unu de is arregordus prus bellus. Est istetia issa a m’arregalai sa gana de sa scritura. E no potzu iscaresci su professori Boassa chi s’at fatu istimai totu is atras artis, su professori Ancis chi s’at imparau a tenni fiducia in nos e totu e, in s’ Universidadi, Anna Lecca chi m’ad impunnau a sa connoscenzia de janas, panas, marjartzas, cogas, surviles, istrias e aici sighendi“.
Custu libru narat sa storia de sa famillia Tanca, in d’una bidda chi no nomenat. Logus amajadoris innui si movint duas piciocas: Luxia e Frigina, cust’urtima lompia de sa tzitadi. Un’istoria de feminas e unu misteriu: su sparessimentu de Luxia. Unu libru chi totu is Sardus iant depi ligi. Cussas paginas funt istrinas de amori a totu is feminas de su mundu e a sa terra nostra Sardinnia.
Po urtimu eus ligiu su chi ndi narat Paulicu Pillonca: Pro contare a deghile paristorias bi cheret sa virtude naturale de ponner sas peraulas umpare a manera de las fagher drinnire passu-passu cun sa musica justa. Si su contu est bestidu de misteriu s’ammaju est pius mannu, si cumprendet, ca sa parte cuada est iscurosa.
Cumbinat puru in s’andera de sas dies, a pustis chi nd’imbatit sa lugura totu cantu si faghet pius giaru. Lughet in custu contadu noale s’ammaju de sos logos de Sardigna: sas alvures pitzinnas e bedustas, minores e massissas, sos fiores cun sas ervas, sas rocas de sos montes, sos rios e rizolos sonadores, abbrandu de su sidis de sas feras e de sos pegos masedos e lenos. S’abba est una sienda de su coro. “E preferzo sa dulche, da su mare mi che so istrejende a pagu a pagu” narat issa in cunfidu a cara franca. Est a narrer, da s’oru de marina si punnat a sas puntas pius altas. Sa fola cheret ischida contare. Claudia Zedda la contat e la cantat, la ninnat e la ballat a primore comente podet faghere a discansu chie possedit su donu de natura, su bonufadu de sa criassione. Custu romanzu paret unu cantigu inter su disconnotu e su connotu, a lacana de sos bisos e in su matessi tempus a prope a sas bizas allutas de isperas de sa zente disamparada, a su dolu e a bortas a su disconsolu chene lumera peruna de carignos amorosos. Lendelu in manos, s’intendet nuscu de aera sana. Est sa terra sa mama disizada, custa terra galana tenta in sorte ma bisonzosa de fizos cabales a sas netzessidades de unu tempus benidore murinu1)
.
Sa dibata chi est sighia est istetia donosa meda prus de totu a pitzus de is fueddus pagu connotus de su scritu de Pillonca, mancai is presentis fessint in majoridadi cabesusesus.
A si biri a su mesi ch’intrat, a s’atobiu de martzu.

Brai

Nell’immagine: mietitura, illustrazione dell’artista barbaricino Marcello Pitzalis.


Marcello Pitzalis, di origine barbaricina, vive e risiede ad Olbia. Mette a disposizione alcune immagini in attesa di poter presentare a Biella le sue opere originali.
“Fin dagli anni ’90 mi accingo a creare opere artistiche inerenti il riciclaggio di materiali naturali e non, ricerca artistica iniziata sin dai tempi dell’Accademia di Belle Arti e ancora in fase di sviluppo. Si tratta prevalentemente di quadri realizzati con l’assemblaggio di materiali di recupero (carta, juta, plastica, sabbia ,etc), assemblati fra loro per dare nuovamente vita a cose inerti che si trasformano in qualcos’altro. Da qualche anno il mio interesse verte sulle maschere e i mestieri di Sardegna. Dopo aver partecipato a diverse mostre locali, in occasione di manifestazioni di cultura sarda, nasce l’esigenza di portare le opere in giro per il mondo, per poter rivivere i sapori, i colori, le sensazioni, i ricordi e quant’altro della nostra cultura insieme a chi per qualche motivo è costretto a starne lontano”.

  1. p. pl (Unione Sarda, 27 Febbraio 2016 []

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato.

Questo sito usa Akismet per ridurre lo spam. Scopri come i tuoi dati vengono elaborati.